Vrijdag 9 maart. Half 7 de wekker (auch). De zon schijnt, YES! (auch verdwenen) Het ziet eruit als een prima dagje. Al tanden borstelend onder de douche sta ik te bedenken in welke stad ik vandaag ga werken. Bij het ontbijt ben ik er nog steeds niet achter. Een kopje koffie om de hersencellen te activeren dan maar. Vrolijk pruttelend loopt de heerlijk ruikende koffie zo het afvoerbakje in. Oh oh, kopje vergeten. Oh oh.. Den Haag! Het schiet me spontaan binnen: vandaag zitten we bij de VNG in Den Haag!

Na 1,5 uur meezingen (lees blèren) met de autoradio word ik (en mijn mede-Brammers) hartelijk welkom geheten door Jeroen van Dijk, traineeprogramma-oprichter bij de VNG. Sinds onze Ynnovate-training hebben we contact gehouden. Zo zie je maar weer: waar je netwerk al niet goed voor is ;).

De ochtend begint met een BRAM-overleg. De driewekelijkse vergadering over lopende BRAM-zaken. Met mij als voorzitter vliegt het ene na het andere onderwerp met een geweldig tempo over tafel (al zeg ik het zelf). Lang keuvelen is niet zo mijn ding. En aangezien we met veel ‘gele’ (Insights) Brammers zijn, zie ik het als mijn taak om creatieve brainfarts de kop in te drukken. Wat ik niet de kop in kan drukken is honger. Als honger de kop op steekt is het voor de gemiddelde Brammer zeer, zéér lastig om zich te concentreren. Lunch is dan de enige oplossing. En alsof toeval bestaat, komen we Jeroen tegen bij de broodjes. Met onze goed gevulde magen en de concentratie weer op pijl start de VNG excursie. Jeroen vertelt ons over het gebouw, de rol van de VNG in binnen- én buitenland en mogen we van het prachtige uitzicht op de 4e verdieping genieten. Grappig om te merken dat een vereniging als VNG nog zo onbekend voor me is, en ik maar denken dat ik weet wat ze doen. Door ons simpelweg te verplaatsen naar een ander kantoor ontstaan er nieuwe ideeën en verbindingen. Het drukt ons met de neus op de feiten. Er zijn nog heel veel krachten te bundelen.
Daar sta ik dan. Op de vierde verdieping van het VNG gebouw. Te bedenken waar we allemaal nog meer op bezoek kunnen gaan. Te beseffen hoe leuk is om nog veel vaker een kijkje te nemen in de keuken bij een ander. Te genieten. Te gast in het oh oh zo mooie Den Haag. Oh oh wat een dag!